Routine...?! (English below)

Grappig, hoe snel een baan ook weer routine kan worden. Voorlopig is er weinig te melden over de school en hoe de lessen gaan, behalve dat ik erachter kom dat ik het lesgeven weer heel leuk vind. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik zei dat ik 'wel een beetje klaar was' met het lesgeven, maar ik realiseer me dat het minder leuk werd omdat ik meer met de leidinggevende taken bezig was. En als je alles goed wilt doen.... Dus nu ik veel tijd aan het lesgeven kan besteden, geeft het me weer heel veel voldoening!

Het weekend brengt voorlopig nog veel afwisseling. Op vrijdagavond zijn we naar de Italiaan 'in de buurt' gelopen. Dat bleek uiteindelijk een wandeling van zeker 35 minuten in een gevoelstemperatuur van -18. Ik was goed voorbereid en ingepakt, André voelde na een tijdje zijn wangen niet meer :-). Gelukkig was het lekker warm in het restaurant. Het is trouwens overal warm. Ook bij ons in het appartement. André heeft overdag gewoon zijn korte broek en t-shirt aan en we zetten een aantal ramen open als we het wat frisser willen hebben. De centrale verwarming voor het hele gebouw draait op volle toeren en als wij alle radiatoren dichtdraaien, gaat het hele systeem op hol. Dat is dus ook geen optie.
We hadden gehoord dat op zaterdag op de rivier de Oeral 'Drie koningen' werd gevierd door de Russisch Orthodoxe christenen, alhoewel het ook de herinnering aan de doop van Johannes de Doper kan zijn. Dat laatste lijkt me namelijk logischer, aangezien veel gelovigen drie keer kopje ondergaan in het koude water van de Oeral, nadat dit is ingezegend door de priester. Wat minder stoere mensen nemen flessen mee, die ze vervolgens vullen met het gezegende water. Dat gebruiken ze de rest van het jaar om zich op bijzondere momenten mee te 'wassen'. Dit gaat de hele dag door en er hoefden geen vrijwilligers gezocht te worden! Een accordeon leukt het geheel een beetje op. Wij hebben natuurlijk een tijdje staan kijken op het ijs en zijn vervolgens de Oeral overgestoken (via het ijs) van Europa naar Azië. Altijd grappig :-). We liepen wat rond en hebben boodschappen gedaan in de supermarkt waar we bij aankomst naar toe gegaan zijn. Daar staan dan weer taxi's te wachten die je weer naar huis brengen voor 1000 Tengé, omgerekend 2,50 euro. Wij zijn slecht voor de prijsbepaling, want eigenlijk schijn je maar 500 te hoeven betalen, maar dat is ons tot nu toe niet gelukt qua onderhandeling. Steeds als we onder de 1000 weten te organiseren, hebben we zelf alleen maar 1000 en doet de chauffeur óf alsof hij niet begrijpt dat we eigenlijk geld terug willen, óf dat hij geen geld terug heeft. Tja....
Zaterdagavond werden alle leerkrachten (lokaal en internationaal) uitgenodigd bij de directeur thuis, die een welkomstfeestje organiseerde voor de nieuwe leerkrachten (naast mij zijn er nog 2 anderen gestart). Hartstikke leuk! Iedereen bracht wat mee, waardoor we een heerlijk gevarieerde maaltijd hadden en wat adresjes krijgen voor goede "afhaal-shaslick", het nationale gerecht hier. Net als vrijdagavond hebben we gezellig kunnen kletsen met de nieuwe collega's.

Eén van de collega's, de Russische leerkracht, heeft helaas deze week haar man verloren. Hij was 65 en had verschillende gezondheidsproblemen. Ik begrijp dat dat een 'normale' leeftijd is voor mannen in deze contreien. Wie wilde nog bewijs dat je geluk hebt om in Nederland geboren te zijn?? Op zondagochtend heb ik een deel van de 'ceremonies' meegemaakt rondom de begrafenis hier. Er is in deze dagen met name veel tijd voor wakes en eten. Wij zijn met een groep collega's naar een restaurant geweest, waar we eerst een korte wake hielden. Daarna was er een maaltijd met allerlei lekkernijen, die vooral in stilte werd genuttigd. Tijdens de maaltijd konden mensen een korte toespraak houden. Als de maaltijd na een minuut of 20, 30 geëindigd was, stond iedereen op, liep naar buiten, waarna de nieuwe bezoekers naar binnen kwamen en weer gingen eten. Als ik het goed begrepen heb, wordt er nog op de 7e dag, de 50ste dag en de 100ste dag een maaltijd gehouden ter nagedachtenis aan de overledene.

Met mijn Kazachse collega ben ik nog even gaan winkelen, omdat ik op zoek was naar een paar dingen die ik nog niet gevonden had. We hebben ze helaas ook nu niet gevonden, maar daarentegen heb ik wel met haar thee gedronken met heerlijke broodjes erbij en was het een heel gezellig uitje!

Funny, that a job gives you a quick routine. For now, there is not much news about the week, except for the fact that I really enjoy teaching again. People who have spoken with me lately know that I said "I was done with teaching", but I realised this week that that had to do with all the other things I was doing. If you focus on leadership and management, you cannot allocate the time you like towards teaching. But now I can, and I really enjoy it again, which I am very happy about.

The weekends still have a lot of variety. On Friday evening, we would try out the Italian restaurant 'nearby' with a few colleagues. In the end it was a 35 minute walk in temperatures which felt like -18 :-). I was well prepared but Andre didn't feel his cheeks anymore! Fortunately, it was quite warm in the restaurant. It is warm inside everywhere. That warm that Andre wears his shorts and t-shirt in the apartment. We open a window to get the air in and to cool down as we cannot turn of the heating. There is a central heating system and if we turn our heating off, the whole system is confused.

On Saturday we went to the Ural river, as we heard that the Russian Orthodox Christians celebrated either Epiphany. It might also have been the baptism of John the Baptist, as many people celebrated this by swimming in the frozen Ural after is was blessed by a priest. Other people collected water from the river to use at home for several occasions to 'wash' themselves. We stayed for a while and watched the brave men and women and then crossed from Europe to Asia as we crossed the frozen river. There we walked around and did some shopping. We could take a taxi back at the supermarkt parking place, which is about 1000 tenge (around 3$). Or actually it should be 500 tenge but our negotiating skills in Russian are not very good yet and although we thought we managed twice to arrange six or seven hundred, the driver either pretended he thought we didn't want money back from a 1000 note, or he didn't have change. Oh well....
Saturday evening we were invited to the director's house, as he and his wife threw a welcome party for the new teachers (beside me 2 other teachers started). Everybody brought something, so we had a great meal. We also got to know the place where we could order in 'shashlick', the famous national dish. Like Friday we had a nice chat with my colleagues.

Unfortunately, the Russian teacher's husband had passed away this week. He was 65 and sic. 65 seems to be a normal age here in Kazakhstan for men to die. It makes you realise how fortunate we are to be born in different circumstances. This week a few ceremonies had been performed already (by the family) which mostly consisted of wakes and eating. Today we also came together to commemorate the husband and have a meal. The meal was eaten in silence, although some people gave speeches. I heard there will be other ceremonies on the 7th day, the 50th day and the 100th day.
After the ceremony I went to shop with a Khazak colleague and although I didn't find what I wanted to find, we had a lovely tea with Khazak pastries in a local place which I loved!