een mooie ervaring/a great experience
Door: Leandra
Blijf op de hoogte en volg Leandre
16 Juni 2019 | Kazachstan, Atıraw
Het is tijd! De laatste week is voorbij. Op maandag werd ik verrast met een enorm lief filmpje (bedankt voor meedenkende ouders die begrijpen dat koffers bomvol zitten en boten niet echt handig zijn voor cadeautjes) dat gemaakt was door alle leerlingen en hun ouders. Ik trakteerde op ijsjes, die er goed in gingen! Verder vloog deze week voorbij met een sportdag in 40 graden en een waterfeest in 20... met een afscheidsdiner om 16.00 uur in de middag (!), een laatste avond bbq zonder materialen waardoor we het vlees maar in de koekenpan bakten en een afscheidslunch in het Renaissance hotel. Tja, je moet wat met je laatste geld...
Terwijl ik dit stukje schrijf, staan de koffers bij de deur. Terugblikkend op de deze laatste zes maanden realiseren we ons dat het weer een goede tijd is geweest. We hebben weer nieuwe indrukken opgedaan, realiseren ons weer dat we ons echt overal kunnen settelen en dat we het samen nog steeds echt heel goed hebben. We kregen weer nieuwe kennissen en zelfs een paar voorzichtige nieuwe vriendschappen waarvan we zullen zien hoe ze zich gaan ontwikkelen de komende tijd.
Door deze blik in weer een totaal ander land in een regio die we niet kennen, realiseer ik me wederom hoe veel geluk we hebben om in Nederland geboren te zijn, en ook weer zo naar Nederland terug te gaan. De lokale collega's praten teleurgesteld over de verkiezingen, die 'gewonnen' waren door de marionet van de oude president. Mijn collega die graag een masteropleiding wil doen, kan dat niet betalen van haar 700 dollar in de maand (de master is 1500 dollar) en ik heb bijna gratis een promotie kunnen doen... De ober in het Renaissance wist het goed te verwoorden vanmiddag. Om een praatje te maken vroeg hij "heeft u een leuke zondag?" en André antwoordde spontaan dat het de laatste zondag was en "dat hij de blauwe luchten en het weer zou missen, omdat dat wel beter was in Kazachstan". Toen de ober vroeg waar we heen gingen en André vertelde dat dat Nederland was, merkte hij droog top "dat al het andere in Nederland beter is". En dat is ook zo.
Morgenochtend om 4.40 uur vertrekken we uit Kazachstan. We gaan na 11 jaar weer een nieuw avontuur in Nederland aan. En ook daar hebben we weer heel veel zin in. We gaan verder op Facebook, via de mail, Whatsapp en live! Zien we jullie daar?
It's time... The last week has flown by with a leaving party on Monday, in which the Dutch children showed a lovely movie with memories about me...with a field day in 38 degrees, a water day in 20 degrees, a farewell diner with colleagues, a last bbq dinner without bbq and a lunch in the Renaissance, as we had to finish our last Kazach Tenges….
While I am writing this last post, the suitcases stand at the door. While reflecting on these last 6 months we realise that is has been a good experience. We have new impressions, realise that we can really can settle down everywhere and we are really strong together. We met new people and even got some new friends who we hope to meet somewhere in the future.
Because of this insight in a new region with new impressions, I realise again how lucky we are that we were born in The Netherlands and can easily return there after so many years. With the difficult political situation here and the gap in income between locals and expats shows clearly the difference in opportunities and how unfair the world is. The waiter in the Renaissance was spot on today; he asked the question "how is your Sunday" and Andre spontaneously answered that it was the last one here and that he would miss the blue skies, as that was so much better in Kazakhstan. When he heard that we would go back to the Netherlands, he noted "well, then everything you are going back to is better than here in Kazakhstan". And he is right.
Tomorrow at 4.30 we are leaving Kazakhstan. We will start a new adventure in The Netherlands, after 11 years working abroad. And we are also looking forward to that. We will continue our connection with you on Facebook, e-mail, Whatsapp and live. Do we meet you there?
Terwijl ik dit stukje schrijf, staan de koffers bij de deur. Terugblikkend op de deze laatste zes maanden realiseren we ons dat het weer een goede tijd is geweest. We hebben weer nieuwe indrukken opgedaan, realiseren ons weer dat we ons echt overal kunnen settelen en dat we het samen nog steeds echt heel goed hebben. We kregen weer nieuwe kennissen en zelfs een paar voorzichtige nieuwe vriendschappen waarvan we zullen zien hoe ze zich gaan ontwikkelen de komende tijd.
Door deze blik in weer een totaal ander land in een regio die we niet kennen, realiseer ik me wederom hoe veel geluk we hebben om in Nederland geboren te zijn, en ook weer zo naar Nederland terug te gaan. De lokale collega's praten teleurgesteld over de verkiezingen, die 'gewonnen' waren door de marionet van de oude president. Mijn collega die graag een masteropleiding wil doen, kan dat niet betalen van haar 700 dollar in de maand (de master is 1500 dollar) en ik heb bijna gratis een promotie kunnen doen... De ober in het Renaissance wist het goed te verwoorden vanmiddag. Om een praatje te maken vroeg hij "heeft u een leuke zondag?" en André antwoordde spontaan dat het de laatste zondag was en "dat hij de blauwe luchten en het weer zou missen, omdat dat wel beter was in Kazachstan". Toen de ober vroeg waar we heen gingen en André vertelde dat dat Nederland was, merkte hij droog top "dat al het andere in Nederland beter is". En dat is ook zo.
Morgenochtend om 4.40 uur vertrekken we uit Kazachstan. We gaan na 11 jaar weer een nieuw avontuur in Nederland aan. En ook daar hebben we weer heel veel zin in. We gaan verder op Facebook, via de mail, Whatsapp en live! Zien we jullie daar?
It's time... The last week has flown by with a leaving party on Monday, in which the Dutch children showed a lovely movie with memories about me...with a field day in 38 degrees, a water day in 20 degrees, a farewell diner with colleagues, a last bbq dinner without bbq and a lunch in the Renaissance, as we had to finish our last Kazach Tenges….
While I am writing this last post, the suitcases stand at the door. While reflecting on these last 6 months we realise that is has been a good experience. We have new impressions, realise that we can really can settle down everywhere and we are really strong together. We met new people and even got some new friends who we hope to meet somewhere in the future.
Because of this insight in a new region with new impressions, I realise again how lucky we are that we were born in The Netherlands and can easily return there after so many years. With the difficult political situation here and the gap in income between locals and expats shows clearly the difference in opportunities and how unfair the world is. The waiter in the Renaissance was spot on today; he asked the question "how is your Sunday" and Andre spontaneously answered that it was the last one here and that he would miss the blue skies, as that was so much better in Kazakhstan. When he heard that we would go back to the Netherlands, he noted "well, then everything you are going back to is better than here in Kazakhstan". And he is right.
Tomorrow at 4.30 we are leaving Kazakhstan. We will start a new adventure in The Netherlands, after 11 years working abroad. And we are also looking forward to that. We will continue our connection with you on Facebook, e-mail, Whatsapp and live. Do we meet you there?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
